तांबट रेषा...

भोवतालचा घोर अंध अंधार पाहुनी ना घाबरतो

लटकुन मुटकुन छ्तास तिथल्या दिवाभितासम जागत बसतो

दुर्दैवाने विरून जाता आकाशाची सीमारेषा 

झोक सावरुन,वाट धरोनी स्वप्नदेशीचा प्रवास करतो

रानामधल्या हिरव्या वाटा घेरुन येता कवटाळाया 

धावत धावत,अवखळ खळखळ,निर्झरासवे हळू सटकतो

सुख दुःखाच्या अनुभूतीचे मार्ग अचानक गरगर फिरता

पुण्याईच्या काल प्रवाही भय-अभयाचा हिशेब करतो

जरी अचानक सरून गेला आयुष्याचा घाट उतरता

मावळतीच्या पुर्वांगाला तांबट रेषा हळुच ओढतो 

Sudhakar Kadam