गझलगंधर्व : 11/01/2014

माझी मराठी गझल गायकी

मराठी गझल गायकीला तशी कोणतीही परंपरा नाही.माझ्या अगोदर मराठी गझल,गझलसारखी गाण्याचा फ़ारसा प्रयत्न कोणीच केला नसल्यामुळे मराठी गझल गाणे हे माझ्यासाठी आव्हान होते.मराठीमध्ये गझल जशी उर्दूकडून आली तशीच मराठी गझल गायकीही उर्दू गझल गायकांकडून उचलावी लागली.माझी गायकी किंवा ढंग हा पाकिस्तानचे मेहदी हसन,फ़रिदा खानम,गुलाम अली व आपले जगजीत सिंग ह्यांच्या गायकीवरुन तयार झाला आहे.त्या काळात विदर्भातील यवतमाळ जिल्ह्यातील आर्णी सारख्या आडवळणी गावात वरील गायकांच्या ध्वनिमुद्रिका सुध्दा मिळत नव्हत्या.पाकिस्तान रेडिओवरुन जे काही ऐकायला मिळायचे त्यावरुन मला जेवढे शिकता येईल तेवढे शिकत गेलो.पुढे स्व.सुरेश भटांनी मला मेहदी हसन,फ़रीदा खानम, यांच्या ध्वनिफ़िती दिल्या.हळूहळू गुलाम अली,जगजीत सिंग,बेगम अख्तर यांच्याही गायकीचा अभ्यास करुन मी माझा वेगळा असा बाज निर्माण केला. (पृष्ठ क्रमांक क्लिक केल्यास एक- एक पृष्ठ आपल्याला वाचता येईल)

Thursday, November 20, 2014

उघडे-नागडे...

माणसातिल खेकडे

चालताती वाकडे...

संस्कृतीचे नाव अन्
डोळियावर झापडे...

स्वच्छतेच्या नाटका
झाडु आणि फावडे...

राजकारण ज्या हवे
तेच बनती माकडे...

शांतता प्रस्थापिण्या
‘बार’ भरती बेवडे...

तत्वहीनांच्या पुढे
सत्य होई नागडे...

कोंडले भिंतीमधे
धर्म त्यांनी बापडे...

धर्म,नीती शिकविती
आश्रमातुन ‘बोकडे’...

पांघरूनी ‘नाम’ झुल
रोज खाती ‘बांगडे’...

माय ठेउन आश्रमी
मनवती ते ‘मदर डे’...

वाइटांना नेहमी
चांगल्याचे वावडे...

माणसे मुर्दाडता
अश्रु होई कोरडे...

- सुधाकर कदम -
१६.११.२०१४