’किती सावरावे,कसे सावरावे...’

मज जमले नाही...

गझल

भरतीच्या या सीमा रेषा आखण्यास मज जमले नाही
लाट उसळता पाय टिकवुनी थांबण्यास मज जमले नाही

अस्सल मोती आठवणींचे जपुन ठेविले हृदयामध्ये
शेवटच्या ठोक्या पावेतो पाहण्यास मज जमले नाही

गुंतागुंत अशीच चिरंतन गुंतत गुंतत गोळा होई
या बोळ्याला दूरदूरवर फेकण्यास मज जमले नाही

चुरगळलेला चंद्र मिठीशी हळूच हसतो आणि बिलगतो
दंतव्रणाच्या खुणा हव्याशा टाळण्यास मज जमले नाही

रटाळवाण्या आयुष्याला दळण्याची ही गंमत आहे
किती पाखडा तरी सुखाला चाळण्यास मज जमले नाही

सुधाकर कदम
१५.९.२०१२

आशाताईंच्या वाढदिवसानिमित्य...

गाणे हीच पूजा 

असे जिचे सूत्र 

अशी  एकमात्र 

आशाताई...

आरोहावरोह 

सूर ताल लय

द्रुत आणि ठाय

आशाताई...

शब्दांचे वैविध्य 

नेमक्या स्वरात 

सांगून जातात 

आशाताई...

खट्याळ ’स्टाईल’ 

अवखळ ढंग 

वेगळाच रंग 

आशाताई...

भूपाळीपासोनि

लावणीपर्यंत 

करिते श्रीमंत 

आशाताई...

गाण्यातली सारी

नजाकत,वर्म

म्हणजेच मर्म

आशाताई...

खटके,मुरक्या 

सरगम ताना 

तर्‍हा दावी नाना

आशाताई...

गाणे जगविते 

हास्य फुलविते 

व तृप्त करिते 

आशाताई...

माझ्या बंदिशींना

स्वर मिळो तुझे

हेचि स्वप्न माझे 

आशाताई...

सुधाकर कदम

तू मेरी दुश्मन नही...(हिंदी ग़ज़ल)

"साठवणीतील आठवणी"