आर्णीला नोकरी लागायच्या अगोदर व लागल्यावर, सुरेश भटांची प्रत्यक्ष भेट होण्याअगोदर यवतमाळातील गायिका प्रमोदिनी मॅथ्यूंना सोबत घेऊन भावगीत,भक्तीगीतांबरोबरच मी स्वरबद्ध केलेल्या गीत-गझलांचे कार्यक्रम करायचो.सोबतच नाटकांना संगीत देणे,शाळा-शाळातील सांस्कृतिक कार्यक्रमासाठी गाणी बसवून देणे,अकॉर्डियन वादक म्हणून नाईट प्रमाणे इतरही ऑर्केस्ट्रासोबत काम करणे. असे अनेक सांगीतिक उपदव्याप केलेत पण कुणाच्याही लग्नात कितीही बिदागी देऊ केली तरी मी गायिलो नाही.हां, ऑर्केस्ट्रातील गायक गाणार असले तर त्यांना स्वागतगीत स्वरबद्ध करून द्यायचो,मंगलाष्टकांची तयारी करून द्यायचो. पण मी स्वतः या भानगडीत आयुष्यभर पडलो नाही. असो! आमच्या गीत-गझल मैफलीच्या तबला साथीला शेखर सरोदे असायचा. (शेखर सरोदे म्हणजे यवतमाळ जिल्ह्यातील मेटीखेडा येथील सरोदे या प्रसिद्ध घरातील व सध्याचा पुण्यातील प्रसिद्ध वकील असीम सरोदेचा काका.) शारदोत्सव, गणेशोत्सव, दुर्गोत्सव, आणि रसिकांनी तिकीट लावून आयोजित केलेले कार्यक्रम विदर्भभर चालत.कधी कधी सूत्र संचालनासाठी कवी शंकर बडे तर कधी सुरेश गांजरे सोबत असायचे.खाजगी घरगुती मैफल असली तर सूत्र संचालन मीच करायचो.त्या काळी रेडिओ सिंगर असणे ही फार मोठी बाब समजल्या जायचे.जाहिरातीच्या पत्रकांवर ( pamphlets) तसे नमूद करायचे.(सोबत वणीच्या साहित्यांकुर शाखेने आयोजित केलेल्या लोकमान्य टिळक महाविद्यालयातील सभागृहातील पत्रक आणि इतर काही पत्रके ( pamphlets) जोडली आहे.ती अवश्य बघून आनंद घ्यावा.मी पण अधून-मधून घेत असतो,म्हणून म्हटले!)
